استفاده از باکتری ها و ویروس ها برای درمان سرطان
به طور طبیعی، باکتری ها و ویروس ها دارای خاصیت خودتقویت شوندگی هستند و می توانند تومور انتخابی باشند و سیستم ایمنی را برای کشتن سلول های سرطانی تحریک کنند. به گفته دکتر رامون آلمانی از موسسه انکولوژی کاتالونیا در بارسلونا، این خواص باکتری ها و ویروس ها را به عوامل ضد سرطانی عالی تبدیل می کند.

در سال 1890، ویلیام کولی یک سویه از استرپتوکوک را در 10 بیمار سرطانی معرفی کرد. آزمایش یک نتیجه موفقیت آمیز به همراه داشت. 40 سال بعد، بیش از 1000 بیمار مبتلا به سارکوم های استخوانی و بافت نرم پس از تزریق سموم کولی به شدت بهبود یافتند.

آزمایش ویروس های حساس به اینترفرون - که در حال حاضر در حال توسعه است - در دهه 1950 آغاز شد. مطالعات اخیر، ویروس‌ها و باکتری‌ها را به سلول‌های کمتر بدخیم اما انتخاب‌کننده تومور تغییر داده‌اند. آنها با هدف قرار دادن، مسلح کردن، و سپر اصلاح می شوند. هدف قرار دادن سلول ها را به سلول های تومور خاص متمایز می کند. تسلیح از طریق حضور پروتئین های کانورتاز و سیتوکین ها برای فعال کردن عوامل غیرفعال تشکیل شده رخ می دهد. و پوشش با پلیمرها و پوشش ها محافظت در برابر پاسخ ایمنی را فراهم می کند.

Talimogene laherpareve (T-VEC) اولین عامل ضد سرطان ویروسی بود که برای درمان ضایعات پوستی و غدد لنفاوی که با جراحی قابل برداشت نبودند تأیید شد. در یک کارآزمایی بالینی برای بیماران مبتلا به ملانوم مرحله 3، میزان پاسخ برای تومورهای تزریقی 33%، برای متاستازهای پوستی 16% و برای متاستازهای احشایی 3% بود.

دکتر Alemany زایمان سیستمیک، گسترش ویروس در تومور و بهبود پاسخ ایمنی ضد تومور در مقابل ضد ویروس را از بزرگ‌ترین چالش‌های ویروس‌تراپی ذکر کرد. به عنوان راه حل برای این چالش ها، می توان از برخی استراتژی ها استفاده کرد: استفاده از آلبومین برای پوشاندن ویروس و مسلح کردن ویروس ها با هیالورونیداز.

بیماران ملانوما در صورت ترکیب با مهارکننده های ایست بازرسی، پاسخ بهتری به ویروس های انکولیتیک نشان می دهند. به گفته دکتر Alemany، ترکیب ویروس‌های ضد سرطان با ضد تومور، درگیرکننده‌های سلول‌های T دوگانه یا اپی توپ‌های تومور، استراتژی‌های درمانی ممکن است.

آزمایشات بالینی در حال انجام در حال بررسی بی هوازی های اجباری و اختیاری برای استفاده در درمان سرطان هستند. بی هوازی های اجباری در مرکز تومور رشد می کنند و شامل کلستریدیوم، لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم می شوند. بی هوازی های اختیاری مانند لیستریا، شیگلا، سالمونلا و اشریشیا در قسمت های دارای اکسیژن بیشتر تومورها رشد می کنند.

دکتر Alemany گفت: «لیستریا در چندین آزمایش بالینی مختلف استفاده شده است. او امیدوار است که در آینده دانشمندان از "باکتری ها و ویروس هایی با گسترش درون توموری هدف گیری بهتر تومور و خواص بهبود یافته برای ایجاد ایمنی ضد تومور استفاده کنند."

RNA درمانی
به گفته دکتر تاسون از مرکز سرطان توماسو کامپانلا در ایتالیا، RNA ها برای عملکردی نیازی به داخل توموری ندارند. آنها پاسخ های طولانی تری ایجاد می کنند و به خوبی تحمل می شوند. استفاده از RNA درمانی بسیار ساده است و او به آینده آن در درمان سرطان امیدوار است.

مطالعات اخیر نشان می دهد که RNA ها در تشکیل تومورها، کنترل پیشرفت آنها و ایجاد مقاومت دارویی نقش دارند.

اولین داروی miRNA هدف سرطان در حال حاضر تحت آزمایشات بالینی در بیماران سرطانی است. و فاز 2 برنامه ریزی شده است. سایر درمان های RNA نیز برای درمان سرطان تحت آزمایش هستند.

دانشمندان در مورد موفقیت درمان ویروسی انکولیتیک، درمان های مبتنی بر باکتری و درمان های RNA برای درمان سرطان خوش بین هستند.