มีวัน สัปดาห์ และเดือนของการตระหนักรู้นับร้อยนับพันที่ออกแบบมาเพื่อสร้างความเข้าใจสาธารณะสำหรับหัวข้อทั้งหมด บางวันเป็นงานเฉลิมฉลอง บางวันออกแบบมาเพื่อแจ้งและส่งมอบการเปลี่ยนแปลง

อินทผลัมเหล่านี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพและสภาวะเฉพาะ เช่น มะเร็ง โรคหัวใจ และโรคเบาหวาน เป็นต้น

เงื่อนไขบางอย่างยังมีวันที่ที่เกี่ยวข้องกันมากกว่าหนึ่งวัน เดือนให้ความรู้มะเร็งเต้านมเกิดขึ้นในช่วงเดือนตุลาคม แต่ยังมีวันให้ความรู้มะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายอีกด้วย

เมื่อไหร่คือวันตระหนักรู้เกี่ยวกับมะเร็งเต้านมระยะลุกลาม?
วันให้ความรู้มะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายจะจัดขึ้นในวันที่ 13 ตุลาคมของทุกปี เปิดตัวในปี 2552 หลังจากที่สมาชิกของเครือข่ายมะเร็งเต้านมระยะลุกลามในสหรัฐอเมริกากล่อมสภาคองเกรสได้สำเร็จให้รวมอยู่ในเดือนการรับรู้มะเร็งเต้านม

แม้ว่าเดือนให้ความรู้มะเร็งเต้านมโดยทั่วไปจะเน้นที่การตรวจคัดกรองและวินิจฉัย แต่วันให้ความรู้มะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายมุ่งเน้นไปที่การใช้ชีวิตร่วมกับโรคที่แพร่กระจายไปยังอวัยวะอื่นๆ ในร่างกาย และปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาที่ทราบ

จุดประสงค์ไม่ใช่แค่เพื่อสร้างความตระหนัก แต่เพื่อช่วยส่งเสริมการวิจัยและให้การสนับสนุนบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรค

มะเร็งเต้านมระยะลุกลามคืออะไร?
เช่นเดียวกับมะเร็งส่วนใหญ่ มะเร็งเต้านมมีหลายประเภทซึ่งตอบสนองต่อยาในรูปแบบต่างๆ

ตัวอย่างเช่น มะเร็งท่อน้ำดีเกิดขึ้นเมื่อเซลล์มะเร็งพัฒนาในเครือข่ายทางเดินที่ขนส่งน้ำนมไปยังหัวนม มะเร็งชนิดนี้สามารถทะลุผ่านผนังท่อและก่อตัวเป็นเนื้อเยื่อแข็งที่มองเห็นได้ง่ายว่าเป็นก้อนเนื้อในเต้านม

ในทางกลับกัน มะเร็งต่อมลูกหมากจะก่อตัวในโครงสร้างที่ผลิตน้ำนมแม่และสามารถเติบโตได้โดยไม่ทำให้เกิดก้อนแข็งหรือก้อนเนื้อ

มะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายจะได้รับการวินิจฉัยเมื่อมะเร็งเคลื่อนเข้าสู่ช่องน้ำเหลืองและกระแสเลือด และย้ายไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย เช่น ปอด กระดูก ตับ และแม้แต่สมอง เซลล์สามารถเคลื่อนไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกายได้ง่าย แต่มีมะเร็งเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่สามารถเติบโตนอกเต้านมได้

ในบางกรณี มะเร็งเต้านมระยะลุกลามสามารถตรวจพบได้ในขณะที่มีการวินิจฉัยครั้งแรก อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปมักเกิดขึ้นภายหลัง แม้ว่าบางคนจะได้รับการประกาศว่า 'หาย' จากมะเร็งระยะเริ่มแรกของพวกเขาแล้วก็ตาม

อ้างอิงจาก Cancer.net:

• ในแต่ละปีมีผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะลุกลามเกือบ 280,000 คนในสหรัฐอเมริกาเพียงประเทศเดียว
• คนส่วนใหญ่ที่เสียชีวิตเนื่องจากโรคนี้เกิดขึ้นหลังจากเกิดมะเร็งเต้านมระยะลุกลาม
• มะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายพบใน 6% ของกรณีต่างๆ ในขณะที่มะเร็งเต้านมได้รับการวินิจฉัยครั้งแรก
• อัตราการรอดชีวิต 5 ปีสำหรับมะเร็งระยะลุกลามคือ 27% สำหรับผู้หญิงและ 22% สำหรับผู้ชาย
• เงินทุนวิจัยประมาณ 7% สำหรับมะเร็งเต้านมเท่านั้นที่อุทิศให้กับมะเร็งเต้านมระยะลุกลาม

ทำไมมะเร็งเต้านมจึงเกิดขึ้น?
แม้ว่าเราจะทราบกลไกการแพร่กระจายของมะเร็งเต้านมไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย แต่เราก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม

จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมอีกมากเพื่อค้นหาสาเหตุที่คนบางคนมีความเสี่ยงมากกว่าคนอื่นๆ และนี่คือสิ่งที่กิจกรรมเช่นวันให้ความรู้มะเร็งเต้านมระยะลุกลามมุ่งเน้นที่การส่งเสริมบางส่วน

มะเร็งเต้านมระยะลุกลามรักษาอย่างไร?
มะเร็งเต้านมระยะลุกลามถือเป็น Stage IV และสามารถรักษาได้ แต่ไม่สามารถรักษาได้ หลายๆ อย่างขึ้นอยู่กับว่ามะเร็งแพร่กระจายไปที่ใด และมีการใช้วิธีการทางการแพทย์ที่หลากหลาย รวมถึงเคมีบำบัด การบำบัดแบบเจาะจงเป้าหมาย การผ่าตัด และการฉายรังสี

โฟกัสอยู่ที่การจัดการมะเร็งและทำให้แน่ใจว่ามะเร็งจะไม่แพร่กระจายไปแทนที่จะกำจัดออกไปให้หมด

ชีวิตกับมะเร็งเต้านมระยะลุกลาม
เนื่องจากขณะนี้ยังไม่มีวิธีรักษามะเร็งเต้านมระยะลุกลาม การจัดการทางการแพทย์ที่เหมาะสมจึงเป็นสิ่งจำเป็น หลังการรักษาเบื้องต้น ขึ้นอยู่กับพื้นที่หรือบริเวณที่ได้รับผลกระทบ ผู้ป่วยจะได้รับการสแกนและตรวจร่างกายเป็นประจำทุก 3 เดือน

มีการจัดการในระยะยาวมากกว่าการรักษามะเร็งระยะลุกลามโดยตรงเมื่อเทียบกับมะเร็งเต้านมทั่วไป ซึ่งมักจะทำให้เกิดความวิตกกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสแกนครั้งต่อไปซึ่งแต่ละบุคคลต้องรอและดูว่าโรคของพวกเขา 'ดำเนินไปอย่างไร'

ผู้ที่เป็นมะเร็งเต้านมระยะลุกลามมักจะดูดีและอาจทำให้ผู้อื่นเข้าใจได้ยากว่ากำลังเผชิญอะไรอยู่ โรคนี้อาจหมายถึงแต่ละคนมีปัญหาเช่นความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าทำให้ยากที่จะรับมือ การให้คำปรึกษาและการเข้าร่วมเครือข่ายท้องถิ่นและกลุ่มสนับสนุนสามารถช่วยได้

การรับรู้ที่เพิ่มขึ้น
วันที่ 13 ตุลาคม ถูกกำหนดให้เป็นวันตระหนักรู้เกี่ยวกับมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจาย และมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มรายละเอียดของโรคในการรับรู้ของสาธารณชน

ช่วยให้บุคคลมีโอกาสบอกเล่าเรื่องราว แบ่งปันข้อมูล และสร้างความตระหนักมากขึ้นเกี่ยวกับความท้าทายที่พวกเขาเผชิญ และเหตุใดการวิจัยจึงมีความจำเป็นมากขึ้น